กาลีเลโอ ดี วินเชนโซ โบนายูตี เด กาลีเลอี (ค.ศ.1564 - 1642 ) หรือที่รู้จักกันในชื่อ “กาลิเลโอ กาลิเลอี” นักวิทยาศาสตร์และดาราศาสตร์ผู้ทรงอิทธิพลที่สุดคนหนึ่งของโลก ผลงานการค้นพบของกาลิเลโอนำไปสู่การตั้งคำถามต่อความเชื่อเกี่ยวกับเอกภพที่มีมาอย่างยาวนานหลายพันปี จากการใช้กล้องโทรทรรศน์กาลิเลียน เทคโนโลยีสำรวจวัตถุบนท้องฟ้ารุ่นแรก จนได้รับการยกย่องว่าเป็น  “บิดาแห่งวิทยาศาสตร์ยุคใหม่” 

โดยผลงานและการค้นพบครั้งสำคัญของกาลิเลโอ มีดังนี้   

กฏการตกของวัตถุ (Law of falling bodies)  

ในปี 1604 กาลิเลโอได้ค้นพบ กฏการตกของวัตถุ (Law of falling bodies) เป็นกฏที่อธิบายเกี่ยวกับการตกวัตถุจากที่สูงจากอิทธิพลของแรงโน้มถ่วงโลก สามารถสรุปได้ว่า วัตถุที่มีน้ำหนักต่างกันจะตกสู่พื้นในเวลาไล่เลี่ยนกันเสมอ หักล้างความเชื่อเดิมที่ว่าวัตถุที่มีน้ำหนักมากกว่าจะตกสู่พื้นเร็วกว่าวัตถุที่มีน้ำหนักเบา 

กฏการแกว่งของลูกตุ้ม (Pendulum)  

กาลิเลโอค้นพบว่าเมื่อนำลูกตุ้มมาผูกไว้ที่ปลายเชือกแล้วขึงปลาายเชือกอีกด้านให้ตึงจะทำให้ลูกตุ้มแกว่ง โดยคาบการแกว่ง (Period) จะขึ้นอยู่กับความยาวของเชือก ไม่เกี่ยวกับน้ำหนักของลูกตุ้ม ข้อค้นพบครั้งนี้นำไปสู่การประดิษฐ์นาฬิกาลูกตุ้มในปี ค.ศ.1656 

พัฒนากล้องโทรทรรศน์ (Galilean Telescope) 

ในปี ค.ศ. 1609 กาลิเลโอพัฒนากล้องโทรทรรศน์ของตนเองครั้งแรก จากการนำกล้องส่องทางไกลมาประยุกต์ใช้ใหม่ เป็นที่รู้จักกันในชื่อ “กล้องโทรทรรศน์กาลิเลียน” (Galilean Telescope) หรือ “กล้องโทรทรรศน์แบบกาลิเลโอ” มีลักษณะเป็นกล้องโทรทรรศน์ชนิดหักเหแสง ประกอบขึ้นจากเลนส์สองชนิดคือ เลนส์นูนที่ทำหน้าที่รวมแสงจากวัตถุ และเลนส์เว้าที่ทำหน้าที่ขยายวัตถุที่อยู่ห่างออกไป    

กล้องโทรทรรศน์กาลิเลียนถือเป็นกล้องโทรทรรศน์รุ่นแรกของโลกที่นำมาใช้สำรวจวัตถุบนท้องฟ้า ซึ่งนำไปสู่ความรู้ความเข้าใจใหม่ ๆ เกี่ยวกับเอกภพ หักล้างความเชื่อดั้งเดิมเกี่ยวกับดาราศาสตร์ที่มีมาตั้งแต่ยุคกรีกโบราณ ทั้งนี้กาลิโอยังได้เผยแพร่ผลการสำรวจท้องฟ้าครั้งแรก เมื่อปี ค.ศ. 1610 ลงในงานเขียนที่ชื่อว่า Sidereus Nuncius โดยภายในรวบรวมปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์ที่เขาพบเจอตั้งแต่พื้นผิวของดวงจันทร์ที่เต็มไปด้วยภูเขา, การค้นพบทางช้างเผือก, หรือกลุ่มดาวที่ไม่สามารถมองเห้นด้วยตาเปล่า เป็นต้น

ค้นพบดวงจันทร์ทั้ง 4 ของดาวพฤหัส

ปี ค.ศ. 1610 กาลิเลโอค้นพบดวงจันทร์บริวารทั้ง 4 ของดาวพฤหัส เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ดวงจันทร์กาลิเลียน ประกอบด้วย ไอโอ (IO) ยูโรปา (Europa) แกนีมีด (Ganymede) คาลิสโต (Callisto) การค้นพบครั้งนี้เป็นหลักฐานยืนยันว่าแท้จริงแล้วโลกไม่ใช่ศูนย์กลางจักรวาล แต่เป็นหนึ่งในดาวเคราะห์ที่โคจรรอบดวงอาทิตย์เหมือนดาวเคราะห์ดวงอื่นเท่านั้น 

ค้นพบวงแหวนดาวเสาร์ 

ปี ค.ศ. 1610 กาลิเลโอคือคนแรกที่พบเห็นวงแหวนดาวเสาร์จากการใช้กล้องโทรทรรศน์ โดยเขานิยามมันว่า“หูจับของดาวเสาร์” หรือ “ดาวบริวารของดาวเสาร์”  จนกระทั่งในปี 1655 คริสเตียน ฮอยเกนส์ นักวิทยาศาสตร์ชาวดัตช์ ได้อธิบายว่าแท้จริงแล้วหูจับของดาวเสาร์นั้น คือวงแหวนดาวเสาร์ที่ประกอบด้วยของแข็ง ทำมุมเอียงกับระนาบสุริยวิถี  

จุดดับบนดวงอาทิตย์ (Sunspots)  

ปี ค.ศ. 1612 กาลิเลโอสังเกตเห็นจุดดับบนดวงอาทิตย์ (Sunspot) ซึ่งเป็นบริเวณพิ้นผิวดวงอาทิตย์ที่มีอุณหภูมิต่ำกว่าพื้นผิวโดยรอบทำให้มองเห็นเป็นจุดสีดำ เป็นหลักฐานยืนยันว่าความเชื่อที่ว่าวัตถุบนท้องฟ้าล้วนมีความสมบูรณ์แบบของอริสโตเติลไม่เป็นความจริง 

ค้นพบทางช้างเผือก (Milky Way)   

แต่เดิมมนุษย์เชื่อว่าทางช้างเผือก (Milky Way) เป็นเพียงกลุ่มเมฆหมอกอยู่ภายใต้ชั้นบรรยากาศโลก จนกระทั่งกาลิเลโอค้นพบว่าแท้จริงแล้วทางช้างเผือกคือกลุ่มดาวฤกษ์จำนวนมหาศาลกระจายตัวหนาแน่น จนเมื่อมองจากพื้นโลกแล้วมีลักษณะเหมือนกลุ่มเมฆหมอกนั่นเอง  

รับชมสาระความรู้เพิ่มเติ่ม เกี่ยวกับประวัติศาสตร์โลก ได้ที่รายการ ห้องเรียนติวเข้ม ม.3 เข้า ม.4  ทาง www.ALTV.tv/TutorM4 (คลิก)

อ้างอิง:  

สถาบันวิจัยดาราศาสตร์แห่งชาติ (องค์การมหาชน), สมาคมดาราศาสตร์ไทย