ยังจำได้ไหม? กลอนสอนใจของ "สุนทรภู่" ยอดกวีเอกของไทย

เนื่องในวันสุนทรภู่ 26 มิถุนายนของทุกปี เราจะมาขอย้อนรอยกลอนสอนใจที่เราเคยเรียน เคยอ่านกันตอนเด็ก ๆ ยังจำกันได้หรือเปล่าเอ่ย?

“ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์

มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต

แม้พูดชั่วตัวตายทำลายมิตร

จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา”

กลอนสอนใจจาก "นิราศภูเขาทอง" สอนว่าคำพูด เมื่อพูดไปแล้วไม่สามารถนำกลับมาได้ หากจะพูดอะไรต้องคิดก่อนพูด

“อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก

แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย

แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย

เจ็บจนตายเพราะเหน็บให้เจ็บใจ”

กลอนสอนใจจาก "เพลงยาวถวายโอวาท" สอนให้รู้ว่าไม่มีของหวานใดที่จะหวานไปกว่าคำพูด คำพูดหวาน ๆ ไม่กี่คำก็อาจทำให้คนหลงตายทั้งเป็นได้

“จะหักอื่น ขืนหัก ก็จักได้

หักอาลัย นี้ไม่หลุด สุดจะหัก

สารพัด ตัดขาด ประหลาดนัก

แต่ตัดรัก นี้ไม่ขาด ประหลาดใจ”

กลอนสอนใจจาก "นิราศอิเหนา" สอนให้รู้ว่าเมื่อเรารักสักคน การตัดใจเป็นเรื่องยาก

“เขาย่อมเปรียบเทียบความว่ายามรัก

แต่น้ำผักต้มขมชมว่าหวาน

ครั้นรักจางห่างเหินไปเนิ่นนาน

แต่น้ำตาลว่าเปรี้ยวไม่เหลียวแล”

กลอนสอนใจจาก "พระอภัยมณี" สอนให้รู้ว่าเมื่อยามรักกันอะไรก็ดีไปหมด แต่เมื่อหมดรักแล้วอะไรที่ว่าดี ก็กลายเป็นไม่ดีได้

นอกจากจะมีที่เรายกตัวอย่างมาข้างต้นแล้ว สุนทรภู่ยังมีผลงานกลอนเตือนใจอีกมากมาย รอให้ทุกคนได้เข้ามาเรียนรู้และเปิดในสู่โลกของกวีไทย อย่าลืมเปิดโลกความรู้และค้นหาสิ่งที่ชอบในทุกวัน